ADHD

 
ADHD is een psychologische aandoening. De ADHD afkorting staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Dit betekent letterlijk “aandacht tekort hyperactiviteit ziekte”. Het wordt ook wel een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit genoemd.
Met aandachtstekort wordt bedoeld dat iemand moeite heeft om langere tijd zijn of haar aandacht ergens bij te houden. Langdurig de concentratie behouden is dan lastig. Hyperactiviteit is het hebben van een grote hoeveelheid energie. Dit uit zich bijvoorbeeld in veel beweeglijkheid. Deze beweeglijkheid is door een ADHD’er moeilijk te onderdrukken. Vooral kinderen met ADHD zijn zich vaak niet bewust van hun ongeremde beweeglijkheid. Dat kan storend zijn voor hun omgeving. Ouders weten zich dan soms geen raad meer met hun kind. Het hebben van ADHD kan een belemmering vormen voor een normale ontwikkeling. Veel kinderen met ADHD hebben bijvoorbeeld grote moeite om lessen op school te volgen. Hierdoor kunnen zij een achterstand oplopen op medeleerlingen. Hierdoor hebben veel kinderen met ADHD weinig zelfvertrouwen en een laag zelfbeeld. Zij hebben dan vaak ook weinig vrienden. Zo’n 60% van alle kinderen met ADHD heeft weinig tot geen vrienden of vriendinnen.
 
Ongeveer één op de twintig kinderen heeft ADHD. Het komt drie keer vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Hoe het komt dat het meer voorkomt bij jongens is niet bekend. Ook veel volwassenen hebben deze aandoening. Hier wordt echter minder over gesproken, aangezien volwassenen vaak een goede behandeling vinden. Toch blijven ook veel volwassenen klachten houden. Slechts één op de drie volwassenen heeft door een goede behandeling helemaal geen klachten meer. Deze aandoening ontstaat meestal op kinderleeftijd, rond het zevende levensjaar. Het kan worden onderverdeeld in drie verschillende vormen:

• Aandachtstekort. Bij deze vorm is er vooral sprake van onoplettendheid.
• Hyperactiviteit en impulsiviteit. Bij deze vorm is iemand erg actief en is hij of zij gevoelig voor prikkels van buitenaf.
• De gecombineerde vorm van 1 en 2. Deze vorm komt het meest voor.

Oorzaken ADHD

Waardoor de aandoening wordt veroorzaakt is niet precies duidelijk. Er zijn wel veel factoren die de kans op deze aandoening lijken te vergroten. Factoren die de kans op het krijgen kunnen vergroten zijn:

• Erfelijkheid: Erfelijkheid wil zeggen dat andere familieleden dezelfde aandoening hebben. Wanneer ouders of andere familieleden ADHD hebben, is de kans om het te krijgen groter. Er wordt geschat dat in zo’n 80% van alle ADHD gevallen erfelijkheid een rol speelt. Als een ouder ADHD heeft, is de kans dat een kind ook ADHD krijgt ongeveer 50% groter.
• Geslacht: Jongens hebben een grotere kans op ADHD dan meisjes.
• Te vroeg geboren: Kinderen die te vroeg geboren zijn hebben een grotere kans op ADHD dan op tijd geboren kinderen. Dit effect is sterker als de baby daarnaast een te laag geboortegewicht had.
• Rokende en/of drinkende moeder: Als een moeder ten tijde van een zwangerschap rookt en/of drinkt, verhoogt dat de kans op het krijgen van een kind met ADHD.
• Moeder met hoge bloeddruk: Een hoge bloeddruk wordt ook wel hypertensie genoemd. Hierbij is de druk in de bloedvaten te hoog, wat schadelijk is voor de bloedvaten. Als een moeder ten tijde van de zwangerschap een hoge bloeddruk heeft, verhoogt dat de kans op het krijgen van een kind met ADHD.

Er werd lange tijd gedacht dat de omgeving ADHD kon veroorzaken. Uit onderzoek is gebleken dat dit niet zo is. Een bepaalde omgeving kan wel klachten verergeren. Het kan er ook voor zorgen dat klachten niet minder worden, terwijl er wel medicijnen worden gebruikt. Factoren die dit kunnen veroorzaken zijn onder andere:

• criminaliteit bij ouders;
• geadopteerde kinderen;
• een gezin met veel kinderen;
• gezinsproblemen zoals ruziënde ouders;
• strenge ouders, eventueel met agressie;
• ouders die slecht of te weinig communiceren met hun kind(eren);
• ouders met een lage scholing en een lager inkomen dan gemiddeld.

ADHD symptomen

De hoeveelheid en ernst van de ADHD symptomen is per persoon verschillend. Ook is dit sterk afhankelijk van eventuele medicijnen. Er wordt gesproken van ADHD als een kind tussen de vier en zestien jaar, zes of meer van de volgende symptomen heeft:

• snel afgeleid zijn;
• vergeetachtigheid;
• tekort aan aandacht bij spelletjes;
• niet kunnen luisteren naar ouders;
• kwijtraken van spullen zoals speelgoed;
• een opdracht of taak niet kunnen uitvoeren;
• veel fouten maken bij taken of opdrachten zoals rekenen;
• het vermijden van taken, opdrachten of activiteiten waarbij langere tijd geestelijk inspanning vereist is.

Wanneer meer dan zes van bovenstaande ADHD symptomen voorkomen, en dit langer dan zes maanden aanhoudt, wordt er gesproken van ADHD. Om bij volwassenen de diagnose te stellen, wordt gekeken hoe men functioneert in het dagelijkse leven en op welke gebieden men problemen ervaart. Bij de diagnose wordt ook gekeken of de klachten al sinds de kindertijd aanwezig zijn en deze klachten problemen hebben gegeven op school en thuis. Omdat het lastig is om ‘achteraf’ ADHD vast te stellen, worden ouders of andere familieleden ook ondervraagd.
 

Behandeling ADHD

Deze aandoening is niet te genezen. Wel kunnen de symptomen met bepaalde behandelingen verminderd worden. Voorbeelden van ADHD behandelingen zijn:

• Medicatie: Wanneer sprake is van ADHD kunnen de symptomen met medicatie verminderd worden. Bekende middelen die bij ADHD worden voorgeschreven zijn ritalin en concerta. De werkzame stof van beide middelen is methylfenidaat. Methylfenidaat zorgt er voor dat de aandacht en stemming worden verbeterd.
• Gedragstherapie: Met behulp van gedragstherapie kan men zichzelf vaardigheden aanleren. Hierdoor zal men bijvoorbeeld leren om eerst na te denken voordat men wat doet en te luisteren naar wat wordt gezegd. Tevens wordt geleerd hoe men met negatieve gedachten om kan gaan en hoe men zich bewust kan worden van deze negatieve gedachten. Gedragstherapie kan er voor zorgen dat men meer begrip voor de eigen situatie krijgt.
• Coaching: Door het hebben van een coach kan men meer structuur in het dagelijks leven krijgen. Dit betekent bijvoorbeeld om te leren een dag- en nachtritme te krijgen, regelmatig te eten, afspraken na te komen en medicatie op tijd in te nemen.

ADHD en voeding

Er wordt vaak gedacht dat voeding veel invloed heeft op de klachten. In veel gevallen is dat helaas niet zo. Er is veel onderzoek geweest naar de relatie tussen bepaalde voedingsstoffen en het effect op ADHD. Met name suiker en kleurstoffen zouden invloed kunnen hebben op de hyperactiviteit. Hard wetenschappelijk bewijs is hier echter nooit voor geleverd.
 
Onlangs kwam naar voren dat een eliminatiedieet zou helpen. Dit wordt het Restricted Elimination Diet (RED) genoemd. Een eliminatiedieet is een dieet waarbij verschillende voedingsmiddelen uit de voeding worden geëlimineerd, ofwel eruit gehaald. Dit onderzoek werd gedaan door Lidy Pelsser. Zij is doctor in de Medische Wetenschappen. Uit het onderzoek bleek dat 64% van de kinderen die het RED-dieet volgde, na vijf weken minder klachten had dan daarvoor. Er werd door de onderzoekers geconcludeerd dat het RED-dieet de oplossing is voor de klachten.
 
Het Voedingscentrum raadt echter het RED-dieet af. Het Voedingscentrum, gefinancierd door de overheid, geeft wetenschappelijk en verantwoorde informatie over voeding. Het Voedingscentrum stelt dat er onvoldoende bewijs is voor de effectiviteit van het RED-dieet. Ook zeggen zij dat het RED-dieet tekorten aan voedingsstoffen kan veroorzaken, aangezien er veel voedingsmiddelen worden vermeden. Het effect dat is verkregen bij het RED-dieet, zou volgens het Voedingscentrum ook kunnen komen door de aandacht die werd gegeven aan kinderen. Door het dieet kregen de kinderen meer aandacht dan voorheen. Dit zou volgens het Voedingscentrum het resultaat kunnen hebben beïnvloed.
 

Onderzoek ADHD

• Mensen met ADHD hebben ook vaker een autistische stoornis. Deze stoornis kenmerkt zich in onder andere het moeilijk kunnen communiceren en contacten kunnen leggen.
• 30% van de mensen met ADHD heeft slaapproblemen. Zij hebben vaak moeite met inslapen, gaan te laat naar bed en slapen erg beweeglijk. Dit resulteert in vermoeidheidsklachten.
• Een moeder die te maken heeft met zwangerschapsdiabetes heeft twee keer zo veel kans op het krijgen van een kind met ADHD. Diabetes wordt ook wel suikerziekte genoemd. Bij suikerziekte is het gehalte aan bloedglucose te hoog. Door zwangerschap kan er tijdelijk diabetes ontstaan. Dit verdwijnt weer na de bevalling. Uit onderzoek blijkt nu dat vrouwen die zwangerschapsdiabetes hebben gehad, ook een verhoogde kans hebben op het krijgen van een kind met ADHD.

Externe informatie ADHD of producten

We zijn extern onderstaande boeken, betreffende ADHD, voor u tegengekomen:

• Help! adhd bij volwassenen. Auteur An Broli, Nederlands, 73 pagina’s. Het geeft inzicht in de soms bizarre denkwijze en handelingen van een volwassene met ADHD. De lezer kan zich inleven en het verhaal geeft een zeer verhelderende kijk op ADHD.
• ADHD?! Auteur Suzan Otten Pablos, Nederlands, 109 pagina’s. Voor de Stichting ADHD Netwerk schrijft ze wekelijks een scherpe column over haar leven en werken met ADHD. Dit doet ze openhartig en met een duidelijke visie; herkenning en erkenning voor mensen met ADHD in de breedste zin van het woord.
• Hoera! ik heb ADHD van patient tot temperament. Auteur Frank van Strijen, Nederlands, 239 pagina’s. honderdtal tips, vooral bedoeld voor patiënten. Korte stukjes, goed voor de korte aandachtsspanne en afleidbaarheid van de ADHD-er. Vol met adviezen, praktische opdrachten en soms een aanwijzing voor verdieping.
• Van Freud Tot Omega-3. Auteur Prof. Dr. Michael Maes, Nederlands, 240 pagina’s. Als oplossing ziet hij combinaties van antioxidanten, biofeedback, massage, voedingssupplementen en dergelijke.
• Ritalin is de oplossing niet… Auteur: Barbara Simonsohn, Nederlands, 256 pagina’s. De auteur biedt als alternatief voor Ritalin een holistische behandelwijze, gebaseerd op het foliumzuur in de afa-alg en onder meer homeopathie, zorgvuldige voeding en versterking van eigenwaarde en sociale competenties.

Terug